Benim Büyük Dramım

Bir deprem sonrası şimdi hayatım ...
Yıllarca artçılar yaşamış yıllarca sarsılmış
Bunlar doğanın kanunu demişim.
Bunları kabullenip kaldığım yerden nefes alışıma devam etmişim.
Büyük depremim var şimdi yıllarca beklenmiş...
Bir ben farketmemişim, farkedememişim.
Deprem sonrası şimdi hayatım...
Nasıl devam etmeli yeniden ?
Ardımda yıkık katlanmış evler misali;
Üstüste binmiş parçalarım
İçlerinde yüzlerce anı
Yıkılmış evlerim var benim...
Her birine hayal kurmuşum ben.
Hayallerimle yitip gitmişim de farkedememişim...
Nasıl kızmayayım şapşal bedenime ?

Her hayalimi gerçek sanmışım ben.
Nasıl dayanmış bunca artçıya bedenim ?
Nasıl yıkılmamışım da ,
Bu son deprem yerle bir edebilmiş beni .
Son depremi içimde yaşıyorum ben .
Yıkılmış evlerime, kendi inşalarıma bakıp;
Keşke midir yetersiz nefesimle çıkan kelime ?
Hayır bu kadar aciz olmamalı benim şehrim
Bütün bunları iyiki diyebilmek için yapmışken
Bütün hayatımı bunlara harcamışken ...
Yoksa yine bu deprem de doğanın kanunuydu mu demeliyim ?
Yine mi avutmalıyım nacizane ruhumu ?
Nasıl dinlerdirmeliyim seni ruhum ?
Bekleyişlerimi,kabullenişlerimi,kendimi verişlerimi...
Bütün yaşanmışlıklarımı nasıl da çektin sen
Ruhum özür dilerim.
Binlerce kez sana yüklenişlerim adına
Kendimi avutuşlarımı kar sanmışım ben
Artçılara kulak asmayıp büyük depreme önlem almamışım ben
Gülen suratımda gizlemişim seni
Hep örtmüşüm üstünü
İki damla gözyaşı akıtıp yola devam demişim.
Şimdi yeniden inşa etmeliyim şehrimi
Oysaki ne yıkıklarımı tamir edecek gücüm
Ne de yeniden kuracak bir anlam var şimdi
Anlamsız ve parçalanmış hayatıma;
Sinema salonunda izler gibi izlediğim dram dolu filmimin
En acıklı sahnesini filmin sonunda yaşamışım ben .
Kalbi kırık Alice der . :) Okuduğunuz için teşekkürler :)